Abstract
Mediterranean ecosystems are rich in wildlife species and habitats. In the last decades human pressure is increasing in lowland and coastal areas, while mountainous and island areas are being abandoned. These changes have substantial impacts on biodiversity protected by EU Directives. Recently agri-environmental schemes and wildlife habitat improvement measures have been taken to prevent biodiversity loss, although only a small proportion of their total budget is targeted directly at biodiversity conservation. Measures for wildlife are generally limited to restricted areas for a short-term period and in most cases have not been evaluated or properly applied. This review examines the influence of farming systems, agri-environmental and wildlife management measures on birds and mammals in Mediterranean agroecosystems. The conclusions are that in Mediterranean agroecosystems the most cost efficient and beneficial conservation measures for bird and mammal species are rotation, intercropping, and the selection of appropriate crops and farming practices. The increased biodiversity in the Mediterranean basin requires special management practices at local levels.
Key words: Birds and habitats directives, Biodiversity, Habitat use, Mammals, Protected areas, Common agricultural policy
Περίληψη
Τα οικοσυστήματα της Μεσογείου είναι πλούσια σε οικοτόπους και είδη της άγριας πανίδας. Τις τελευταίες δεκαετίες οι ανθρώπινες δραστηριότητες αυξάνονται σε πεδινές και παράκτιες περιοχές, ενώ οι ορεινές και νησιωτικές περιοχές εγκαταλείπονται. Αυτές οι αλλαγές έχουν σημαντικές επιπτώσεις στη βιοποικιλότητα η οποία προστατεύεται από κοινοτικές οδηγίες. Πρόσφατα ξεκίνησε η εφαρμογή γεωργο-περιβαλλοντικών μέτρων και δράσεων βελτίωσης των ενδιαιτημάτων της άγριας πανίδας, ωστόσο ένα μικρό ποσοστό του συνολικού προϋπολογισμού τους στοχεύει άμεσα στη διατήρηση της βιοποικιλότητας. Τα μέτρα για την άγρια πανίδα συνήθως περιορίζονται σε λίγες μικρής έκτασης περιοχές και για μια βραχυπρόθεσμη περίοδο, επίσης στις περισσότερες περιπτώσεις δεν έχουν αξιολογηθεί ή δεν εφαρμόζονται σωστά. Στην ανασκόπηση αυτή εξετάζεται η επίδραση των γεωργικών συστημάτων, των γεωργοπεριβαλλοντικών μέτρων και των μέτρων διαχείρισης άγριας ζωής για τα πτηνά και τα θηλαστικά των μεσογειακών αγροοικοσυστημάτων. Τα συμπεράσματα είναι ότι στα οικοσυστημάτα αυτά οι πιο αποδοτικές και επωφελείς δράσεις διατήρησης για τα είδη πτηνών και θηλαστικών είναι η αμειψισπορά, η συγκαλλιέργεια και η επιλογή των κατάλληλων καλλιεργειών και γεωργικών πρακτικών. Η αύξηση της βιοποικιλότητας ιδιαίτερα στη Μεσογείο απαιτεί ειδικές πρακτικές διαχείρισης σε τοπικό επίπεδο.
Λέξεις κλειδιά: Οδηγίες για τα Πτηνα και τα Ενδιαιτήματα, Βιοποικιλότητα, Χρήση ενδιαιτήματος, Θηλαστικά, Προστατευόμενες περιοχές, Κοινή Αγροτική Πολιτική