Πρόσφατες δημοσιεύσεις με μεγάλη διαχειριστική σημασία και τα κύρια ευρήματά τους:
Casas, F., Mougeot, F., Ferrero, M. E., Sánchez-Barbudo, I., Dávila, J. A., & Viñuela, J. 2013. Phenotypic differences in body size, body condition and circulating carotenoids between hybrid and “pure” red-legged partridges (Alectoris rufa) in the wild. Journal of Ornithology, 154: 803-811. Συγκρίθηκαν ως προς τη μορφολογία και τη σωματική κατάσταση “γνήσιες” κοκκινοπόδαρες πέρδικες με τα υβρίδιά τους με τη νησιώτικη πέρδικα. Βρέθηκε ότι οι αρσενικές γνήσιες πέρδικες ήταν μεγαλύτερες από τα υβρίδια. Ωστόσο τα θηλυκά υβρίδια είχαν καλύτερη σωματική κατάσταση, αλλα μικρότερη συγκέντρωση καροτενοειδών στο πλάσμα, κάτι το οποίο μπορεί να έχει επιπτώσεις στην αναπαραγωγή.
Beroud, T., Druais, J., Bay, Y. & Ricci, J. C., 2012. Visual counts, bioacoustics and RADAR: three methods to study waterfowl prenuptial migration in Southern France. Animal Biodiversity and Conservation, 35.2: 175–188. Τρεις μέθοδοι παρακολούθησης του χρόνου μετανάστευσης ειδών πάπιας (Anas και Aythya) αξιολογήθηκαν στη Νότια Γαλλία: καταμετρήσεις, βιοακουστικές καταγραφές και χρήση RADAR. Βρέθηκε πως οι καταμετρήσεις σε συνδυασμό με τη χρήση RADAR δίνουν τα πιο αξιόπιστα αποτελέσματα. Η κύρια μετανάστευση προσδιορίστηκε πως αρχίζει κατά το πρώτο δεκαήμερο του Μαρτίου.
Valiakos G, Touloudi A, Iacovakis C, Athanasiou L, Birtsas P, Spyrou V, Billinis C. 2011. Molecular detection and phylogenetic analysis of West Nile virus lineage 2 in sedentary wild birds (Eurasian magpie), Greece, 2010. Euro Surveill., 16(18):pii=19862. Στέλεχος του Ιού του Δυτικού Νείλου εντοπίστηκε σε καρακάξες οι οποίες θηρεύτηκαν στην Κεντρική Μακεδονία το 2010, κατά τη διάρκεια έξαρσης του Δυτικού Νείλου σε ανθρώπους. Αυτή η πρώτη μοριακή ανίχνευση του Ιού του σε επιδημητικά άγρια πτηνά στην Ελλάδα, δηλώνει κίνδυνο για τη δημόσια υγεία.
Glikman J. A., Frank B. 2011. Human Dimensions of Wildlife in Europe: The Italian Way. Human Dimensions of Wildlife 16: 368-377. Διερευνήθηκε η ανάπτυξη της έρευνας στον τομέα των ανθρώπινων διαστάσεων στη διαχείριση της άγριας πανίδας στην Ευρώπη και ιδιαίτερα στην Ιταλία. Διαπιστώθηκε ότι ο αριθμός των σχετικών ερευνών συνεχώς αυξάνεται, ωστόσο μόνο σε δύο ευρωπαϊκά πανεπιστημιακά προγράμματα σπουδών προσφέρεται σχετικό μάθημα, σε αντίθεση με τα αμερικανικά πανεπιστήμια.
Kawata Y. 2011. Economic growth and trend changes in wildlife hunting. Acta Agriculturae Slovenica 97: 115-123. H μείωση του εισοδήματος φαίνεται να αποτελεί μια από τις αιτίες μείωσης του αριθμού των κυνηγών στις μεσογειακές χώρες και ιδιαίτερα στην Ελλάδα.
Rollan A, Real J (2010) Effect of wildfires and post-fire forest treatments on rabbit abundance. European Journal of Wildlife Research 57(2): 201-209. Τα αγριοκουνέλα αποίκισαν σταδιακά τις καμένες εκτάσεις, όπου η αφθονία τους αυξάνονταν για τουλάχιστον πέντε έτη μετά την πυρκαγιά. Αντίθετα στις μη καμένες εκτάσεις ο πληθυσμός τους μειώνονταν ή ακόμη και εξαφανίζονταν. Οι ερευνητές συμπεραίνουν πως οι δασικές πυρκαγιές έχουν θετική επίδραση στους πληθυσμούς των αγριοκούνελών.
Gaudioso Lacasa V.R., Sánchez García-Abad C., Prieto Martín R., Bartolomé Rodríguez D.J., Pérez Garrido J.A., Alonso De La Varga M.E. 2009. Small game water troughs in a Spanish agrarian pseudo steppe: visits and water site choice by wild fauna. European Journal of Wildlife Research 56, 4, 591-599. Βρέθηκε πως πολλά είδη θηλαστικών και πτηνών χρησιμοποιούν ποτίστρες κατά την ξηροθερμική περίοδο. Οι πέρδικες προτιμούν η ποτίστρα να βρίσκεται μακρυά από θάμνους. Η τοποθέτηση σιδεροπλέγματος γύρω από την ποτίστρα εμποδίζει την πρόσβαση σαρκοφάγων θηλαστικών, όπως η αλεπού.
Brochet, A.-L., Gauthier-Clerc, M., Mathevet, R., Béchet, A., Mondain-Monval, J.-Y., Tamisier, A. 2009: Marsh management, reserve creation, hunting periods and carrying capacity for wintering ducks and coots. – Biodiversity and Conservation 18(7): 1879-1894. Οι χωροχρονικοί περιορισμοί της θήρας δεν οδήγησαν σε αύξηση του πληθυσμού των ειδών πάπιας στον υγρότοπο Camargue (Γαλλία).
Foufopoulos, J. and Mayer, G. C. (2007) Turnover of passerine birds on islands in the Aegean Sea (Greece). Journal of Biogeography, 34, 1113–23. Δεν άλλαξε 30 έτη μετά τη δεκαετία του 1960 ο συνολικός αριθμός ειδών πτηνών σε νησιά του Αιγαίου, 12 είδη δεν καταγράφηκαν στη νεότερη απογραφή ενώ από την άλλη εντοπίστηκαν 11 νέα είδη.